نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی
چکیده
تنها راه مجاز ارضای غریزة جنسی زن و مرد در اسلام، ازدواج و تشکیل خانواده است، ولی این رابطة جنسی گاهی قرین بدرفتاری می شود که ممنوع و نامشروع است، برای تأمین هدف از ازدواج، حق و تکلیفی به نام «تمکین» برای زوجین در فقه امامیه قرار داده شده است که کانون اصلی اختلاف، نظام های حقوقی هدف را تشکیل می دهد. نبود تصور صحیح از آن و عدم توجه به نقش و ابعاد مختلف آن، انتقادهای گوناگونی را در بارة آن پدید آورده است. موضوع این تحقیق تبیین و تحلیل این حکم با نگاه به مبانی و منابع حقوق دینی و حقوق عرفی و مقایسة آن با حکم رضایت در روابط زناشویی در حقوق عرفی است. گردآوری دادههای این پژوهش به صورت اسنادی و کتابخانهای و انجام آن با روش توصیفی و تحلیلی صورت گرفته است. در نتیجه به پرسشهایی نظیر تبعیضآمیز بودن، مردسالارانه بودن، اجباری بودن، تضییعکننده بودن حقوق شهروندی، و نبود رضایت در آن و ... پاسخ داده شده، و به ضرورت تعدیل در رضایت به آمیزش در حقوق عرفی و استیفای حق تمکین در حقوق دینی، حکم شده است؛ تا با نگاه معتدلانه از مزایای هر دو دیدگاه بهرهمند و از نواقص شان به دور بود.
کلیدواژه‌ها
 پژوهـان', './data/pajuhan/coversheet/511666126890.jpg'))