نوع مقاله : مقاله علمی- پژوهشی

چکیده

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری به شیوه فردی بر رضایت زناشویی زنان شاغل به تحصیل و تحصیل کرده‌ افغانستانی در دانشگاه های ‌ایران بود‌. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. به منظور اجرای پژوهش10 نفر از زنان افغانستانی با داشتن ملاک های ورود با روش در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (1989) بود. در بررسی گروه آزمایش، 8 جلسه درمان شناختی-رفتاری به شیوه فردی انجام شد و در این مدت در گروه کنترل هیچ مداخله‌ای انجام نشد. نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی-رفتاری بر بهبود نمره کل رضایت زناشویی زنان (0001/0 P =) موثر است. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که از روش شناختی-رفتاری می توان برای افزایش رضایت زناشویی و بهبود روابط زوجین و در نهایت سلامت خانواده بهره مند شد.
 

کلیدواژه‌ها

• درمان شناختی – رفتاری
• رضایت زناشویی
• زنان افغانستان